Ελληνοκύπριος συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε στη Λεμεσό. Ασχολήθηκε με τη μουσική από τα μαθητικά του χρόνια. Η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρίσκει φαντάρο. Βαθύτατα πολιτικοποιημένος, ο Μάριος Τόκας άρχισε να γυρίζει από πόλη σε πόλη κάνοντας συναυλίες προτού ακόμα αρχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα.
Το 1981, σε μία τολμηρή, για τα δεδομένα της εποχής, κίνηση μελοποίησε το ποίημα της 19χρόνης, τότε, Τουρκοκύπριας Νεσιέ Γιασίν με τίτλο «Η Δική μου η Πατρίδα», σε μετάφραση της Έλλης Παιονίδου. Το τραγούδι αυτό αποτελεί σύμβολο της ενότητας μεταξύ των ανθρώπων και ερμηνεύτηκε με μοναδικό τρόπο από τον Γιώργο Νταλάρα.

Η Ειρήνη Παναγή-Τσουλλή (Ξερός Λευκωσίας, 1938) είναι Ελληνοκύπρια λογοτέχνιδα και εκπαιδευτικός. Εξέδωσε το πρώτο της λογοτεχνικό έργο το 1962 και ασχολήθηκε με την ποίηση, την παιδική λογοτεχνία και τη συγγραφή σχολικών βιβλίων.

Κύπριος ποιητής. Φοίτησε στο Αγγλικό Κολλέγιο Λευκωσίας και στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας, από το οποίο απέχτησε πτυχίο στη Ρωσική Λογοτεχνία και διδακτορικό δίπλωμα στη Φιλολογία. Διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος σε διάφορα πολιτιστικά σωματεία και επιτροπές (Πνευματική Στέγη Λευκωσίας, Πολιτιστικό Κέντρο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας, Εθνική Επιτροπή Ευρωπαϊκού Βραβείου Λογοτεχνίας). Από το 2013 μέχρι το 2017 ήταν Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου.
Έχει τιμηθεί με Κρατικό Έπαινο και Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, καθώς και με το Μετάλλιο Πούσκιν, της Ένωσης Ρώσων Συγγραφέων. Είναι, επίσης, επίτιμο μέλος της Κρατικής Ακαδημίας Σλαβικού Πολιτισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Με τον Γιώργο Μολέσκη το ζεύγος Παιονίδη ανέπτυξε δεσμούς φιλίας την δεκαετία του 1960 όταν διέμεναν στη Λευκωσία και όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν ακόμα στα σπάργανα. Ήταν η εποχή που οι καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές μπουάτ άνθιζαν και πρόσφεραν στέγη σε γόνιμες συζητήσεις.

Κυπρία μουσικοσυνθέτις που σταδιοδρομεί στην Ελλάδα. Δίδαξε «Φωνητική Εκφραση στο Αρχαίο Δράμα» στους επαγγελματίες ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου. Από το 1981 άρχισε να εργάζεται ως ειδικός μουσικός παραγωγός στο Πρώτο Πρόγραμμα ραδιοφώνου της ΕΡΤ. Υπήρξε επίσης σύμβουλος αρχαίου δράματος στις παραστάσεις των τραγωδιών του Ευριπίδη «Ηλέκτρα» και «Μήδεια» από το Κρατικό Θέατρο του Όσλο Νορβηγίας. Το 1989 πήρε το πρώτο βραβείο καλύτερης μουσικής στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για την ταινία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και συζύγου της, Κώστα Φέρρη, «Oh Babylon». To 1992 της απενεμήθη το πρώτο βραβείο καλύτερης μουσικής στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Άγκυρας για την ταινία της Τουρκάλας σκηνοθέτιδας Icil Ozgenturk «Rosa, je t’ aime».

Ο Κλείτος Ιωαννίδης είναι Κύπριος συγγραφέας, φιλόσοφος και ποιητής. Σπούδασε στο Παρίσι φιλοσοφία, θρησκειολογία και κοινωνικές επιστήμες (1967-1974). Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1973). Καθηγητές του οι Pierre Vidal-Naquet, Pierre Hadot, Jean-Pierre Vernant. Εργάστηκε ως Ερευνητής και καθηγητής στο Παρίσι και στην Αθήνα (1973-1976) και ως Ερευνητής στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου (1977-1999).
Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης της Ι. Μονής Κύκκου (από 1988).
Εργάστηκε ως Καθηγητής της Φιλοσοφίας και Αισθητικής στα Πανεπιστήμια Frederick και ΤΕΠΑΚ (2002-2013).
Συνεργάστηκε με πολλά Πανεπιστήμια της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού.[2]
Ασχολήθηκε συστηματικά, εκτός από τη θρησκειολογία, τη φιλοσοφία και την Ιστορία της νεότερης κυπριακής λογοτεχνίας, με την επιστημονική έρευνα, τον ευαγγελικό, πατερικό και μυστικό λόγο, την ποίηση, το δοκίμιο, την αρθρογραφία, τη μελέτη, την κριτική, τη μετάφραση, τη συγγραφή και την παρουσίαση χιλιάδων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών. Ημερήσια και περιοδικά έντυπα της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού φιλοξένησαν εκατοντάδες εργασίες και άρθρα του. Ποίηση και άλλες εργασίες του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά, ρωσικά, ιταλικά, γερμανικά, σερβικά, βουλγαρικά, ουγγρικά, ισπανικά, σλοβενικά, ρουμανικά, εσθονικά, πορτογαλικά. Καλλιέργησε συστηματικά την Προφορική Ιστορία, με πολλές εκδόσεις και τη δημιουργία Ιστορικών αρχείων.

Κύπριος συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού "Νέα Εποχή" μετά τον Πανίκο Παιονίδη. Εκτός από διηγήματα έγραψε ποίηση, μελέτες, άρθρα, κι ασχολήθηκε και με την κριτική, ιδίως κριτική βιβλίου και θεάτρου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κυπρίων Λογοτεχνών και μέλος του διοικητικού της συμβουλίου κατά την περίοδο 1961-1964. Επίσης υπήρξε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής γραμμάτων του υπουργείου Παιδείας (1974-1976), μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου και γραμματέας του Κυπροσοβιετικού Συνδέσμου Φιλίας.

Διακεκριμένος ιστορικός και συγγραφέας.Από το 1963 άρχισε να εργάζεται ως ερευνητής στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, του οποίου υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες. Από το 1982 ανέλαβε ως διευθυντής του Κέντρου, θέση την οποία διατήρησε μέχρι και την αφυπηρέτησή του το 1987. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Επιστημονικού και Φιλολογικού Συλλόγου Αμμοχώστου (ΕΦΣΑ), του οποίου εξελέγη πρώτος γραμματέας το 1960.

Γυμνασιάρχης, αγαπημένος καθηγητής Έλλης Παιονίδου. Μετάφρασε Αρχαίους στη σύγχρονη ελληνικη γλώσσα. Ο Αγγελίδης εκτός από τη «Φιλολογική Κύπρο», έγραφε στα «Κυπριακά Γράμματα» και υπήρξε συνεργάτης με τις εφημερίδες «Αλήθεια» Λεμεσού και «Ελευθερία» Λευκωσίας. Ο αείμνηστος Ηρακλής Αγγελίδης άφησε ένα έργο για τον αυριανό μελετητή, με αναδράσεις από και προς την αρχαία ελληνική ποίηση και τη σύγχρονη ελληνική γραμματεία! Καταξιώνεται ως ένας από τους Κύπριους αυτουργούς των ελληνικών γραμμάτων και της παιδαγωγικής στην πράξη.

Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με διάφορα περιοδικά και με εφημερίδες της Κύπρου και της Ελλάδας κυρίως. Μεγάλο μέρος του λογοτεχνικού του έργου είναι δημοσιευμένο σε περιοδικά όπως η «Αλεξανδρινή Τέχνη», η «Νέα Εστία», τα «Νεοελληνικά Γράμματα», το «Σήμερα», τα «Κυπριακά Γράμματα», η «Πνευματική Κύπρος» κ.α. Τιμήθηκε με διάφορα λογοτεχνικά βραβεία, μεταξύ δε αυτών και με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας του υπουργείου Παιδείας της Κύπρου (1972) για το βιβλίο του «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι».

Διακεκριμένος Κύπριος ποιητής

Κύπριος κορυφαίος ζωγράφος.
Στην Κύπρο ο Παράσκος το 1969 ίδρυσε το Κυπριακό Κολλέγιο Τέχνης στην Αμμόχωστο. Στη συνέχεια υπήρξε ο ιδρυτής του Cyprus College of Art στην Κάτω Πάφο και του Summer School που λειτούργησε στο χωριό Λέμπα της Πάφου από το 1970 προσελκύοντας καλλιτέχνες και φοιτητές από πολλές χώρες.Η θερινή Σχολή Τέχνης στη Λέμπα είναι αναγνωρισμένη ως κολέγιο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Άργότερα ο καλλιτέχνης ίδρυσε παρόμοια Σχολή και στη Λάρνακα.

Ελληνίδα ποιήτρια, εκπρόσωπος της Β' Μεταπολεμικής Γενιάς. Από το 1942 οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, με αποτέλεσμα να εξοριστεί το 1948 διαδοχικά στη Χίο, το Τρίκερι και την Μακρόνησο. Το 1952 αφέθηκε ελεύθερη ως "αδειούχος εξόριστη". Τα βασανιστήρια και οι εξορίες της άφησαν μόνιμη κώφωση. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, σερβικά, ρωσικά, ισπανικά, κ.α. ενώ στο μεταφραστικό της έργο περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ανθολογίες γαλλόφωνης ποίησης, καθώς και ανθολογίες σλαβόφωνων ποιητών.
Την γνωριμία του ζεύγους Παιονίδη με την Βικτωρία Θεοδώρου την οφείλουν στη συγγραφέα Έλλη Αλεξίου το 1974 στην Αθήνα. Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής της υπήρξαν αδελφικοί φίλοι οικογενειακώς. Αντάλλαζαν επισκέψεις στην Αθήνα, στη Λεμεσό αλλά και στην Νέα Υόρκη όταν ο Πανίκος Παιονίδης ήταν εκεί ως Σύμβουλος Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Αποστολής στα Ηνωμένα Έθνη.
Η κόρη τους, Μελίνα Παιονίδου, βάπτισε τον εγγονό της Βικτωρίας, Ιάσωνα.

Κύπριος λαϊκός ποιητής. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου και πέθανε στον συνοικισμό Τσιακιλερό στην Λάρνακα. Βραβεύτηκε από την Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας το 1975 με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία. Στην ποίηση άρχισε σαν ποιητάρης την περίοδο 1921-22. Αργότερα βγήκε από την ομαδική τεχνοτροπία των ποιητάρηδων, ανέπτυξε ένα δικό του προσωπικό στιλ και εξελίχτηκε σε έναν ιδιόρρυθμο τεχνίτη του στίχου και του λόγου και σε σημαντικό εκπρόσωπο της Κυπριακής λαϊκής ιδιωματικής ποίησης.

Ο Πλουτής Σέρβας ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Διετέλεσε Δήμαρχος Λεμεσού και Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου και του ΑΚΕΛ. Με το ζεύγος Παιονίδη είχαν πολύ στενές φιλικές σχέσεις.

Ο Ανδρέας Ζιαρτίδης ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας και στην Εκλογική Περιφέρεια Λάρνακας εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ την περίοδο 1970-1991. Από τα παλαιότερα και πιο δραστήρια στελέχη της Κυπριακής Αριστεράς, γενικός γραμματέας της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) για σαράντα χρόνια, βουλευτής του Ανορθωτικού Κόμματος Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ). Ο Ανδρέας Ζαρτίδης με άλλα στελέχη απεχώρησαν από τις τάξεις του ΑΚΕΛ και ίδρυσαν στις αρχές του 1990 το ΑΔΗΣΟΚ (= Ανανεωτικό Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα).

Ο Tony Harrison είναι Άγγλος ποιητής, μεταφραστής και θεατρικός συγγραφέας. Με το ζεύγος Παιονίδη είχαν πολύ καλή φιλική σχέση και τον είχαν φιλοξενήσει στο εξοχικό τους στη Βάσα.

Ο Géza Képes ήταν Ούγγρος ποιητής, μεταφραστής και πολύγλωσσος.
Έχει μεταφράσει την Κυπριακή Ανθολογία της Έλλης Παιονίδου.

Η Έλλη με τον Ούγγρο ποιητή και μεταφραστή Κέπες Γκέζα.
Képes, Géza (1909-1989)

Η Ευαγγελία Τσαρούχα, μαζί με τον σύζυγό της Δρ. Kálmán Szabó, ήταν οι ιδρυτές και το πρώτο διδακτικό προσωπικό του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών που ιδρύθηκε το 1975 και στο οποίο δίδαξε μέχρι την συνταξιοδότησή της το 1995. Επίσης η Ευαγγελία Τσαρούχα δεν ήταν μόνο δασκάλα και παιδαγωγός ξένων γλωσσών, αλλά και συγγραφέας, δημοσιογράφος, σκηνοθέτης θεάτρου, εθνογράφος αλλά και ένας σημαντικός εκπρόσωπος της Ελληνικής Αυτοδιοίκησης στην Ουγγαρία καθώς και διάφορων κοινωνικών οργανώσεων.
Έχουν μεταφράσει παιδικά βιβλία της Έλλης Παιονδίου στα Ουγγρικά καθώς επίσης και την Κυπριακή Ανθολογία.

Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης είναι Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.

Σουηδέζα ηθοποιός.

Αφιέρωση προς Πανίκο και Έλλη Παιονίδου απο τον ίδιο τον συγγραφέα.
Προβάλλεται μόνο το εξώφυλλο και η σελίδα της αφιέρωσης.

Αφιέρωση προς Πανίκο και Έλλη Παιονίδου απο τον ίδιο τον συγγραφέα.
Προβάλλεται μόνο το εξώφυλλο και η σελίδα της αφιέρωσης.

Ο Njörður είναι Ιρλανδός συγγραφέας όπου συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης Συγγραφέων της Ισλανδίας από το 1976-84, υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου από το 1977-78 και πρόεδρος από το 1978-84. Ήταν στην επιτροπή υποψηφιοτήτων για το βραβείο της Σκανδιναβικής Λογοτεχνίας από το 1978-82 και πρόεδρος της επιτροπής από το 1978-9. Ήταν μέλος του The Board of Advisers for Encyclopaedia of World Literature από το 1980-4. Ο Njörður τιμήθηκε με το Βραβείο του Συμβουλίου Εκπαίδευσης του Ρέικιαβικ για την καλύτερη μετάφραση παιδικών βιβλίων το 1986 και μια αναγνώριση από το Ταμείο Συγγραφέων της Εθνικής Ραδιοτηλεόρασης την ίδια χρονιά. Έλαβε τον Σταυρό του Ιππότη του Φινλανδικού Τάγματος του Λιονταριού το 1987 και τον Ανώτατο Σταυρό Ιπποτών του ίδιου τάγματος το 1995. Του απονεμήθηκε τιμητική ιδιότητα μέλους της Φινλανδίας Svenska Författereförening το 1992 και ισόβιο μέλος του Κολλεγίου Clare Hall του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το 1995. Έγινε επίτιμο μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Ισλανδίας στο 2002. Το 2006 έλαβε βραβείο από το The Swedish-Icelandic Cultural Fund και την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο Jónas Hallgrímsson για την ποίηση.
Με το ζεύγος Παιονίδη γνωρίστηκαν στο Συνέδριο Συγγραφέων στη Σόφια.

Η Έλλη Αλεξίου ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, δημοσιογράφος, και παιδαγωγός.

Ο Κώστας Μόντης ήταν Κύπριος συγγραφέας. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνοκύπριους ποιητές και συγγραφείς, Ο Κώστας Μόντης ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιητής, μυθιστοριογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα της μεταπολεμικής περιόδου. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ολλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικά και σε άλλες γλώσσες. Το 1980 τιμήθηκε με τον τίτλο του «δαφνοστεφούς ποιητή» (Poet Laureate) από την Παγκόσμια Ακαδημία Τεχνών και Πολιτισμού. Το 1984 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ[2]. Το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ανάλογη τιμή δέχτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2001.
Συγγραφέας πολυγραφότατος, βαθιά προβληματιζόμενος για το παρόν και το μέλλον της ιδιαίτερής του πατρίδας, της Κύπρου. Πολλά από τα έργα του αναφέρονται στον αγώνα των Κυπρίων για απελευθέρωση από την Αγγλία και ένωση με την Ελλάδα, την πορεία της νήσου μετά την Ανεξαρτησία, με σημαντικό σταθμό την Τουρκική Εισβολή και την έκτοτε κατοχή του 1/3 της Κύπρου.

Η Ρήνα Κατσελλή ήταν Ελληνοκύπρια συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Κερύνειας εκλεγμένη με το ΔΗΚΟ την περίοδο 1981-1996. Η Ρήνα Κατσελλή είχε ασχοληθεί με το θέατρο και τη συγγραφή βιβλίων. Το 1958 σκηνοθέτησε ερασιτεχνικά τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου συμμετέχοντας και ως ηθοποιός. Το 1959 έκδωσε το πρώτο της θεατρικό έργο.Το 1962 το έργο της Ο Ανάξιος ανεβαίνει από τον Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου. Επιπλέον, συχνά έδινε κυπριακές ηθογραφίες και ραδιοδράματα στο ραδιόδωνο και στην τηλεόραση στην Κύπρο.
Το 1970 έκδωσε τη θεατρική της παραγωγή σε επτά πολυγραφημένους τόμους. Στη συνέχεια έργα της ανέβηκαν από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, το θέατρο ΕΝΑ και την Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης SίΙνίο D' Amico Ρώμης.
Το 1973 ίδρυσε τις Εκδόσεις Χρυσοπολίτισσα, εκδίδοντας δικά της βιβλία αλλά και άλλων συγγραφέων. Είχε βραβευθεί με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος τρεις φορές και μία φορά με το Κρατικό Βραβείο για τη μελέτη της για τον δημοτικιστική Σάββα Χρίστη. Το 2010 βραβεύθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας. Διετέλεσε 40 χρόνια γραμματέας του ομίλου.Ήταν επίτιμη πρόεδρος του.

Ο Βασίλης Βασιλικός (Καβάλα, 18 Νοεμβρίου 1933 - Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 2023) ήταν βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, από τους πιο γνωστούς παγκοσμίως, ένας από τους δέκα πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς.[2] Το μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημά του Ζ του 1966, που αναφέρεται στα γεγονότα της δολοφονίας του βουλευτή της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1969 σε σκηνοθεσία Κώστα Γαβρά, αποσπώντας διεθνή βραβεία με τον ομώνυμο τίτλο.

Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, ο οποίος από το 1952 ζει στο Παρίσι. Ο Κώστας Γαβράς είναι από τους πιο γνωστούς κινηματογραφιστές παγκοσμίως, χάρη στις πολιτικές του ταινίες με έντονα τα στοιχεία του θρίλερ (από το «Ζ» έως τους «Ανήλικους στο Δωμάτιο»), που προκαλούν συζητήσεις όπου κι αν προβάλλονται. Ο ελληνογάλλος σκηνοθέτης κάνει ταινίες για το πλατύ κοινό, που καταπιάνονται με διεθνή πολιτικά κυρίως θέματα. Στο ενεργητικό του έχει ένα Όσκαρ σεναρίου για την ταινία «Ο Αγνοούμενος» (1983).
Η γνωριμία του με το ζεύγος Παιονίδη ξεκίνησε σε ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Μόσχα την δεκαετία του 1960 και έκτοτε κράτησαν φιλική σχέση. Ο Γαβράς αγαπά πολύ την Κύπρο και τον απασχολεί το περίπλοκο πρόβλημα της και ως κίνητρο για ταινία. “Τον ενδιέφερε πάρα πολύ η μορφή του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και το πώς δολοφονήθηκε. Ήθελε να κάνει μια ταινία για τον Γιωρκάτζη και μας έλεγε "φέρτε μου ένα σενάριο", θυμάται ο κ. Παιονίδης.

Σημαντική Ελληνίδα συγγραφέας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου και αδελφή της συγγραφέας Διδώς Σωτηρίου. Η ίδια η Έλλη Παππά βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε επανειλημμένα εξαιτίας των πολιτικών της φρονημάτων στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Έχει γράψει λ ογοτεχνικά έργα, φιλοσοφικά και πολιτικά δοκίμια που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από το κοινό. Εστιάζει κυρίως στη σύγκριση της πλατωνικής με την μαρξιστική φιλοσοφία.
Με το ζεύγος Παιονίδη είχε μακρόχρονη φιλία από την εποχή της δικτατορίας μέχρι το τέλος της ζωής της. Αντάλλαζαν επισκέψεις και ο Πανίκος Παιονίδης εξασφάλισε μια μακρά συνέντευξη μαζί της εφ’ όλης της ύλης για την ελληνική αριστερά.

Ο Ροζέ Μιλλιέξ ήταν Γάλλος διανοούμενος και φιλέλληνας με πολύ σημαντική πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Η Τατιάνα Γκρίτση - Μιλλιέξ ήταν Ελληνίδα συγγραφέας
Στην περίοδο της Κατοχής ο Ροζέ Μιλλιέξ είχε διαφύγει μαζί με τη σύζυγό του στη Ν.Γαλλία, όπου ανέπτυξε δραστηριότητα πετυχαίνοντας να προκαλέσει το ενδιαφέρον Γάλλων διανοούμενων για την Ελληνική αντίσταση. Κατάφερε μάλιστα να συγκεντρώσει έργα διάσημων καλλιτεχνών (ανάμεσα τους ο Πικάσο) για να πωληθούν για την ενίσχυση του αντιφασιστικού αγώνα της Ελλάδας. Το 1959 ο Ροζέ Μιλλιέξ μετατέθηκε στην Κύπρο, όπου μετά την ανεξαρτησία έγινε μορφωτικός ακόλουθος της Γαλλικής Πρεσβείας και Διευθυντής του Γαλλικού Μορφωτικού Κέντρου που ο ίδιος ίδρυσε τον Νοέμβριο του 1960. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1971.
Το ζεύγος Μιλλιέξ έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην προώθηση τόσο των κυπριακών γραμμάτων και τεχνών μετά την Ανεξαρτησία της Κύπρου, όσο και των Ελλήνων καλλιτεχνών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα. Δεκάδες Έλληνες καλλιτέχνες που αρνούνταν να παρουσιάσουν το έργο τους στην Ελλάδα κατέβαιναν στην Κύπρο. Επίσης χάρη στον Ροζέ πολλοί Κύπριοι διανοούμενοι πήραν υποτροφίες και σπούδασαν στη Γαλλία.
Στα πρώτα χρόνια της Ανεξαρτησίας το σπίτι των Μιλλιέξ στην Λευκωσία ήταν πολιτιστικό κέντρο για τους νέους διανοούμενους της εποχής. Η Τατιάνα με την μεγάλη αγκαλιά και τη ζεστή ελληνική φιλοξενία καλούσε ανθρώπους όλων των πολιτικών πεποιθήσεων.
Το ζεύγος Παιονίδη τους θεωρεί όχι μονάχα φίλους αλλά και μέντορες όταν κατά τη διάρκεια της μετά-εισβολή εποχής χρειάστηκε να περάσουν ένα χρόνο στην Αθήνα για λόγους διαφώτισης για το Κυπριακό. Η Τατιάνα βοήθησε στο να ενσωματωθούν τα παιδιά στο σχολείο και φρόντισε να εξασφαλίσει εργασία και εισόδημα στην κα Παιονίδου στην ΕΡΤ για την επιβίωση τους, σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο που η Κύπρος αδυνατούσε να το κάνει.

Κύπριος ζωγράφος - η τεχνοτροπία του κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό, την αφαίρεση και τον σουρεαλισμό.
Aμέσως μετά το 1974, δημιούργησε μια αξιόλογη σειρά έργων που φέρουν τον τίτλο «Κύκλος της Καταγγελίας» και είναι επηρεασμένα από τα τραγικά γεγονότα της τουρκικής εισβολής. Η έκθεση που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Γκαλερί Ώρα στην Αθήνα και στη συνέχεια με πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, όπου υπήρξε Πρόεδρος ο κ. Πανίκος Παιονίδης, παρουσιάστηκε και σε χώρες της Ευρώπης λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές.
Με τον Γιώργο Σκοτεινό και ολόκληρη την οικογένεια του υπάρχει στενός δεσμός φιλίας. Από την δεκαετία του ‘60 ακόμα, το ζεύγος Παιονίδη έκανε συχνές επισκέψεις στην Αμμόχωστο όπου είχε το σπίτι και το στούντιο του ο καλλιτέχνης. Μόλις είδε τα εμβληματικά έργα η Έλλη στην Αθήνα έγραψε μια σειρά ποιημάτων με τον αντίστοιχο τίτλο. Το βιβλίο φιλοτέχνησε με την σειρά του ο Σκοτεινός με ασπρόμαυρα σχέδια, τα πρωτότυπα των οποίων είναι καταχωρημένα στο αρχείο.
Ο “Κύκλος της Καταγγελίας” ήταν μια από τις κύριες πηγές έμπνευσης του ποιητή Γεφτουσένκο για να γράψει το σπουδαίο ποίημα “Περιστερώνα”, τον Ιούνιο 1977.
Σαν αποτέλεσμα της στενής φιλίας, η 'Ελλη Παιονίδου βάπτισε τον πρώτο γιο του Σκοτεινού, Μίνωα.

Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός με αντιδικτατορική δράση. Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών. Διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού, η μακροβιότερη στην Ελλάδα, τα έτη 1981-89 και 1993-94. Με την Μελίνα Μερκούρη, καθώς και με τον σύζυγο της Ζυλ Ντασέν, συνδέθηκε κυρίως ο Πανίκος Παιονίδης στη διάρκεια της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, όταν είχε αναλάβει την διαφώτιση για το Κυπριακό και η Μερκούρη ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Το ζεύγος όμως θαύμαζε και την Μελίνα ως αγωνίστρια καλλιτέχνιδα από πολύ νωρίς και προς τιμήν της ονόμασαν την κόρη τους Μελίνα.

Υπήρξαν ένα από τα πιο αγαπημένα και όμορφα ζευγάρια του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Εκείνη πρόσωπο πολυδιάστατο, αντιφατικό και ασυμβίβαστο, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τέχνη της αλλά και τα κοινά, μετείχε στις ζυμώσεις της εποχής της και ήταν ενήμερη για την πορεία αυτού του τόπου. Εκείνος δυναμικός, αντιμετώπισε από νωρίς δυσκολίες εξαιτίας των αριστερών καταβολών του. Έδωσε τις πρώτες μάχες του με τον ρομαντισμό του επαναστάτη που πολεμά για ανώτερα ιδανικά και έμεινε πιστός στις αξίες του ως το τέλος της ζωής του.
Το ζεύγος Παιονίδη δέθηκε με το ζεύγος Καρέζη-Καζάκου μέσω του κοινού τους φίλου Νότη Περγιάλη και είχαν συχνές επαφές κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Με την βοήθεια του Πανίκου Παιονίδη ήρθαν με τον θίασο τους στην Κύπρο και οι παραστάσεις τους έμειναν αξέχαστες στο κυπριακό κοινό.
Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν στην Αθήνα ήταν σε δείπνο μετά από την παράσταση με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη “Διαμάντια και Μπλούζ”, όπου η Τζένη ήταν ήδη πολύ άρρωστη και έφυγε από τη ζωή λίγο μετά.

Ρώσος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων. Υπήρξε το λεγόμενο “τρομερό παιδί της σοβιετικής ποίησης”. Συναυλίες με την απαγγελία του γέμιζαν στάδια με εκατοτοντάδες θεατές.
Η γνωριμία του με το ζεύγος Παιονίδη ξεκίνησε σε ένα διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου στη Μόσχα όπου έγιναν φίλοι οικογενειακώς και ακολούθως τον φιλοξένησαν στην Κύπρο, στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Η Έλλη Παιονίδου μετέφρασε το συγκλονιστικό του μεγάλο ποίημα για την Κύπρο “Περιστερώνα”. Το ποίημα του “Η Μάνα και η Βόμβα Νετρονίου” παραμένει ανέκδοτο στο αρχείο.

Η Ελένη Βοΐσκου γεννήθηκε στο Κάιρο. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και είναι κάτοχος Baccalaureat Philosolhie, B.A. in Education. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός επί τριανταοχτώ χρόνια. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1938 με το βιβλίο Αλάσκα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία και το θέατρο. Το 1974 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για τη συλλογή διηγημάτων της Εννέα ιστορίες. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ελένης Βοΐσκου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Βοΐσκου Ελένη», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 4. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και «Βοΐσκου Ελένη», Who’ s who 1998· Επίτομο Βιογραφικό Λεξικό. Αθήνα, Μέτρον, 1998.

Ο Adrian Mitchell ήταν Άγγλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Πρώην δημοσιογράφος, έγινε γνωστή προσωπικότητα της βρετανικής αριστεράς. Για σχεδόν μισό αιώνα ήταν ο κορυφαίος ποιητής του κινήματος Campaign for Nuclear Αφοπλισμός της χώρας. Με το ζεύγος Παιονίδη γνωρίστηκαν στις συναντήσεις συγγραφέων της Σόφιας και έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Τους φιλοξένησε στο σπίτι τους στην Αγγλία και αυτοί στο σπίτι της κόρης του Μελίνα στην Αθήνα.

Ο Μέμος Μακρής ήταν Έλληνας γλύπτης του 20ού αιώνα. Υπήρξε πολύ στενός φίλος με το ζεύγος Παιονίδη.
Στην Κύπρο ξεχωρίζει για το εμβληματικό άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακάριου φιλοτεχνημένο το 1987 στο προεδρικό μέγαρο στη Λευκωσία. Στην Ελλάδα είναι περισσότερο γνωστός για το γλυπτό του με τη μορφή του κεφαλιού του καθηγητή Νίκου Σβορώνου που βρίσκεται στο προαύλιο του Πολυτεχνείου[5], προς τιμήν των θυμάτων αγώνων απανταχού φοιτητών.
Το 2001, επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου, τοποθετήθηκε ανδριάντας του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχη Κύπρου Μακαρίου στην Αθήνα στην συνοικία των Αμπελοκήπων. Το γλυπτό, φιλοτεχνημένο σε ορείχαλκο και ύψους 3.13μ., είναι δωρεά της Ιεράς Μονής Κύκκου προς το δήμο Αθηναίων και αποτελεί αντίγραφο του ανδριάντα που βρίσκεται στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου.

Εκδοτικός οίκος Móra Könyvkiadó στη Βουδαπέστη όπου η Έλλη Παιονίδου εξέδωσε το παιδικό τςη βιβλίο "Οι περιπέτειες του Χοπ-Χοπ (Βουδαπέστη, 1979) ".
Από την ίδρυσή του Móra Könyvkiadó το 1950 μέχρι την αλλαγή του καθεστώτος, ήταν ο μοναδικός εκδοτικός οίκος στη χώρα που ειδικεύεται ειδικά στην παιδική και νεανική λογοτεχνία. Προσφέρει εκδόσεις για παιδιά και εφήβους 0-18 ετών, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες και δασκάλους

Ο Péter Juhász (είναι Ούγγρος ιστορικός λογοτεχνίας, μεταφραστής λογοτεχνίας και κριτικός. Μέλος της συντακτικής επιτροπής της Studia Slavica.

O εκδοτικός οίκος Európa Könyvkiadó στη Βουδαπέστη όπου είχαν εκδόσει Κυπριακή Ανθολογία της Έλλης Παιονίδου.

Βραβευμένος (2008) Σλοβάκος Ούγγρος κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, τοπικός και πολιτιστικός ιστορικός, ποιητής, μεταφραστής λογοτεχνίας, εκδότης, δάσκαλος.

Ούγγρος ποιητής, δοκιμιογράφος, βιβλιοθηκονόμος. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Kossuth, που αποτελεί τη σημαντικότερη διάκριση της Ουγγαρίας.

Ούγγρος ποιητής

Κύπριος ποιητής, γεννήθηκε στον Κάτω Αμίαντο το 1927. Φοίτησε μόνο στο δημοτικό σχολείο και μπήκε στη βιοπάλη. Άρχισε νωρίς να δημοσιεύει ποιήματά του σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, από τις οποίες η μια, το Επιτρέψατέ μου, τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης του υπουργείου Παιδείας. Ποιήματα του Θεόδωρου Στυλιανού έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1946-1950) κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη, τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Ανδρέα Γεωργιάδη. Το 1953, με υποτροφία της ισπανικής κυβέρνησης, πήγε στη Μαδρίτη, όπου, ως το 1956, συνέχισε τις σπουδές του στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών. Παραμένοντας στην Ισπανία έγινε μέλος των ομάδων “Πάσο” της Μαδρίτης και “Νταλ Αϊ Σετ” της Βαρκελώνης, αναπτύσσοντας παράλληλα σημαντική εκθεσιακή δραστηριότητα.
Με το ζεύγος Παιονίδη έχουν υπάρξει πολύ καλοί φίλοι, τον είχαν φιλοξενήσει αρκετές φορές στο σπίτι τους και τους είχε χαρίσει και κάποια έργα του.

Ο Αλέκος Κοντόπουλος ήταν Έλληνας ζωγράφος, σημαντικός εκπρόσωπος της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα και συγγραφέας.

Η Κωστούλα Μητροπούλου (1933-2004) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, μεταφράστρια και στιχουργός.

Ο Robert Andre ήταν Γάλλος ακαδημαϊκός, καθηγητής λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, πτυχιούχος εθνολογίας, Ήταν πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Λογοτεχνίας και συνεργάστηκε στη Nouvelle Revue Française, από το 1965 έως το 1995 όπου ήταν μέλος και η Έλλη Παιονίδου.

Η Αγγελική Ιονάτου ήταν Eλληνίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και κιθαρίστρια. Έκανε κυρίως καριέρα στη Γαλλία και μελοποίησε Έλληνες ποιητές ενώ έκανε γνωστή στους Γάλλους τη Σαπφώ.

Ο Αντρέ Στιλ ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, περιστασιακός ποιητής και πολιτικός ακτιβιστής. Ένας ισόβιος αγωνιστής, έγινε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 1940 και παρέμεινε πιστός στο κόμμα.

Η Mireille Bertrand υπήρξε πολύ καλή φίλη με το ζευγάρι Παιονίδη και τους έχει φιλοξενήσει επανειλημμένα στο Παρίσι.

Ποιήτρια

Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου (24 Μαρτίου 1917 – 8 Οκτωβρίου 2007) ήταν Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης, που χαρακτηρίστηκε από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Το ζεύγος Παιονίδη τον φιλοξένησε στο σπίτι τους στη Λεμεσό.

Ο Νίκος Αθανασίου είναι Κύπριος σκηνοθέτης και μεταφραστής του Καζαντζάκη στα Γαλλικά.

Κυπρία καλλιτέχνις του λυρικού θεάτρου που διαπρέπει στο εξωτερικό. Η Αλεξάνδρα Παπατζιάκου, που είναι μεσόφωνoς, έκαμε τις πρώτες της μουσικές σπουδές στη γενέτειρά της με τη Μαρίκα Τσιρίκου, του παραρτήματος του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών, και τις συνέχισε στο Ωδείο του Παρισιού, με την lρέν Ζοακίμ, τον Ζ. Ζασέν, τον Ζ.Κ. Μπενουά και την Ελέν Μπουβιέ. Παράλληλα, μελέτησε πιάνο με την Υβόν Λεφεμπύρ.

H 'Ελλη Παιονίδου και η Αλεξάνδρα Παπατζιάκου - Λεμεσιανή τραγουδιστρία όπερας.
Παπατζιάκου, Αλεξάνδρα (1949-)

Η Έλλη Παιονίδου και η Αλεξάνδρα Παπατζιάκου, στο Παρίσι.
Παπατζιάκου, Αλεξάνδρα (1949-)

Ο Dominique Grandmont είναι Γάλλος ποιητής και μεταφραστής. Έχει μεταφράσει έργα ποιητών οι οποίοι τον εμπνέουν όπως ο τσέχος Vladimír Holan (τον οποίον είχε γνωρίσει), τον φίλο του Γιάννη Ρίτσο, τον μεγάλο αυτόν ποιητή του μεταφυσικού ρεαλισμού, και, κυρίως, τον Καβάφη. Στενός φίλος του Louis Aragon και της Elsa Triolet, όπως και του André du Bouchet, ο Dominique Grandmont γνώρισε στη Μόσχα και την Lili Brik, την «χήρα» του Μαγιακόφσκι. Συναντήσεις που περιγράφει, μεταξύ άλλων, στο βιβλίο του Ένας ακόμη άνθρωπος, σύγγραμμα αυτοβιογραφικό που αφορά την Ελλάδα, από την πρώτη επίσκεψή του σαν μαθητής λυκείου με τον δάσκαλό του Pierre Chantraine (συγγραφέα του μεγάλου Ετυμολογικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας), μέχρι τον θάνατο του Γιάννη Ρίτσου. Τα έργα του Dominique Grandmont, ο οποίος συνεχίζει να γράφει ακατάπαυστα, διδάσκονται στη Σορβόννη. Ένα ιδιαίτερο μάθημα είναι μάλιστα αφιερωμένο στην Νίκη των Ηττημένων.

Κύπρια παραγωγός κινηματογράφου, αδελφή και «φύλακας – άγγελος» του Μιχάλη Κακογιάννη. Η Γιαννούλα Κακογιάννη – Wakefield υπήρξε πρόεδρος του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη.

Ο Jean-Claude Marrey, γνωστός ως Baptiste-Marrey, είναι Γάλλος λογοτέχνης και συγγραφέας.
Είχε επισκεφτεί το ζεύγος Παιονίδη στην Κύπρο όπου έγραψε και ποιήματα.

Η Ruta Sadoul γεννήθηκε το 1906 στο Wojslawice της Πολωνίας. Ήταν ηθοποιός, γνωστή για το Barres (1984). Ήταν παντρεμένη με τον μεγάλο θεωρητικό του κινηματογράφου Ζωρζ Σαντούλ και τον Ζαν Μπέιμπι. Πέθανε τον Νοέμβριο του 1993 στο Παρίσι της Γαλλίας. Το ζεύγος Παιονίδη της ειχαν φιλοξενήσει στο σπίτι τους στη Λεμεσό.

Ο Γιάννης Κόκκος είναι καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ενδυματολόγος.

Η Anne Philipe ήταν Γαλλίδα δημοσιογράφος κα συγγραφέας. Υπήρξε σύζυγος του διάσημου Γάλλου ηθοποιού Gérard Philipe. με το ζεύγος Παιονίδη είχαν πολύ στενή φιλική σχέση και τους είχε φιλοξενήσει οικογενειακώς στο εξοχικό τους στο Ramatuelle. Η Αν Φιλίπ τους έχει χαρίσει τη κασέτα με την συνέντευξη που είχε κάνει στο Γιώργος Σεφέρη.

Κύπριος πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο σε ηλικία 20 χρόνων. Για τη συνολική προσφορά του στα Κυπριακά Γράμματα ο Πάνος Ιωαννίδης τιμήθηκε το 1992 με το βραβείο Τεύκρου Ανθία και Θεοδόση Πιερίδη. Ο Πάνος Ιωαννίδης είναι ένας από τους εμπνευστές και ιδρυτές διαφόρων λογοτεχνικών οργανώσεων και σωματείων, όπως για παράδειγμα της «Ένωσης Φιλοτέχνων Κύπρου», της «Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου», της «Στέγης Τεχνών» καθώς και του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ.Το 1980, με πρωτοβουλία του, ιδρύθηκε το Κυπριακό Κέντρο ΠΕΝ (τοπικός κλάδος της Διεθνούς Οργάνωσης Συγγραφέων) του οποίου υπήρξε πρόεδρος. Παράλληλα εκπροσώπησε, είτε ως αξιωματούχος του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, είτε ως λογοτέχνης, την Κύπρο σε δεκάδες διεθνή Συνέδρια και Συμπόσια στο εξωτερικό καθώς και σε Επιτροπές του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο. Διετέλεσε πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, πρόεδρος της Επιτροπής Βραβείου Θεάτρου Μελίνας Μερκούρη και τρεις φορές μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Κύπρου, του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και της Εταιρείας Συγγραφέων Ελλάδος

Η Μαρία Πυλιώτου είναι Κύπρια συγγραφέας παιδικών βιβλίων και θεατρικών έργων, εικονογράφος παιδικών βιβλίων και δασκάλα.

Βάσο Παπαδόπουλο ο οποίος διετέλεσε αντιδήμαρχος Λεμεσού για δεκαπέντε χρόνια, δίπλα από τον Πλουτή Σέρβα και τον Κώστα Παρτασίδη, επισημάνθηκε ιδιαίτερα ότι δεν ήταν απλώς ένας αξιωματούχος της πόλης. «Ήταν ο γιατρός της φτωχολογιάς που μαζί με τον Δημητράκη Νικολαΐδη υπήρξαν οι στυλοβάτες των Λαϊκών Ιατρείων της ΠΕΟ Λεμεσού. Ήταν ο λογοτέχνης, ο χρονογράφος, ένας ακούραστος υπηρέτης της ελληνικής γλώσσας, μια φλογερή πολιτική αλλά και ευρηματικά σατιρική πένα. Ήταν ο αθλητής και μετέπειτα αθλητικός παράγοντας, πρωταγωνιστής στην επανίδρυση του ΑΡΗ. Πάνω απ’ όλα ήταν ένας άνθρωπος που υπηρετούσε συνειδητά και με συνέπεια ιδανικά και αξίες».

Ο Αδαμάντιος Λεμός ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σημαντική φυσιογνωμία του νεοελληνικού θεάτρου.

Σημαντικός λαϊκός ποιητής ο οποίος είχε έμμετρη αλληλογραφία με τον ποιητή Παύλο Λιασίδη. Γεννήθηκε στο χωριό Κοντέα της Μεσαορίας το 1918. Η ποίηση του Χαράλαμπου Δημοσθένους διακρίνεται για την άριστη χρήση του κυπριακού γλωσσικού ιδιώματος, το μέτρο, αλλά και για την ικανότητα του ποιητή στη δημιουργία ποιητικών εικόνων και στο συμβολισμό. Ενδιαφέρουσα υπήρξε και η ποιητική αλληλογραφία (ανταλλαγή επιστολών που είναι γραμμένες σε ποίηση) μεταξύ του Χαράλαμπου Δημοσθένους και του Παύλου Λιασίδη. Το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού εξέδωσε σε τόμο αυτή την «Ποιητική Αλληλογραφία» το 1989 (και β΄ έκδοση το 1995).
Ο Χαράλαμπος Δημοσθένους είχε επίσης ποιητική αλληλογραφία με τον Άντρο Παυλίδη κατά τη δεκαετία του 1990 και στο αρχείο του τελευταίου υπάρχουν αρκετά ανέκδοτα ποιήματα του σημαντικού αυτού ποιητή. Στον Χαράλαμπο Δημοσθένους αφιέρωσε εκπομπές το ραδιόφωνο και η τηλεόραση του ΡΙΚ, ενώ ο ποιητής δέχθηκε και διάφορες τιμητικές διακρίσεις. Το 1998 κυκλοφόρησε ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιήματα.

Κύπρια συγγραφέας.

Ο Λεωνίδας Κύρκος, ήταν Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς και είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής. Διατέλεσε πρόεδρος του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού και της Ελληνικής Αριστεράς. Με το ζεύγος Παιονίδη υπήρξαν πολύ καλοίι φίλοι.

Ο Λουί Αραγκόν ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. H γνωριμία και η στενή φιλία με το ζεύγος Παιονίδης ξεκίνησε το 19780 όπου τους έστειλε επιστολή ζητώντας τους τη διεύθυνση του Ευρυβιάδη Ρένου Wideson για μια φωτοφραφία. Αργότερα τους φιλοξένησε στη Τουλόν της Γαλλίας ενώ το 1981 τον φιλοξένησαν οι ίδιοι στη Κύπρο.

Συγγραφέας και εκπαιδευτικός, συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά της Αιγύπτου και της Κύπρου, με το αιγυπτιακό και το κυπριακό ραδιόφωνο, ενώ στη Λευκωσία εξέδιδε το περιοδικό Ὁδηγός τῆς Μητέρας (1962-1964). Τιμήθηκε κατά καιρούς με διάφορα λογοτεχνικά βραβεία. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ελλάδος), ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, μέλος του κυπριακού Pen, μέλος του συμβουλίου του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου και του συμβουλίου της Παγκύπριας Σχολής Γονέων.

Βούλγαρος κορυφαίος ποιητής, πρόεδρος της Ένωση Συγγραφέων Βουλγαρίας κατά το 1970-1980.

Βούγαρος ποιητής και αντιπρόεδρος της Βουλγαρίας επί σοσιαλισμού.

Υπουργός Πολιτισμού της Βουλαγαρίας κατα την δεκαετία του 1980.

Η Ένωση Βουλγάρων Συγγραφέων γιορτάζει 110 χρόνια από την ίδρυσή της. Ο δημιουργικός σύλλογος ιδρύθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1913. Πρόεδρός του εξελέγη ο Ιβάν Αντρέιτσιν (κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου, ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής) και επίτιμος πρόεδρός του ο πατριάρχης της βουλγαρικής λογοτεχνίας Ιβάν Βάζοφ.

Η Μάρω Δούκα είναι σύγχρονη Ελληνίδα πεζογράφος και απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το «Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης για το συγγραφικό έργο της Η αρχαία σκουριά. Επίσης έλαβε το Β΄ Κρατικό Βραβείο για το μυθιστόρημά της Πλωτή πόλη (1983). Για το μυθιστόρημά της Αθώοι και φταίχτες τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας «Κώστα Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών και με το Βραβείο Balkanika (2005).

Πολλά από τα διηγήματα και μυθιστορήματα της Μ. Δούκα έχουν μεταφραστεί σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 εξελέγη δημοτική σύμβουλος Αθηναίων με τη παράταξη Ανοιχτή Πόλη του Γαβριήλ Σακελλαρίδη με υποστήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις ευρωεκλογές του 2024 είναι υποψήφια με τη Νέα Αριστερά.

Ο Ροβήρος Μανθούλης ήταν Έλληνας σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ και σκηνοθέτης της τηλεόρασης.

Ο Στέφανος Ληναίος είναι Έλληνας ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρικός επιχειρηματίας ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική, ως μέλος του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Α΄ Αθηνών το 1989 - 1990. Έλλη Φωτίου ( είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ευαγγελίας Τριγονοπούλου, Ελληνίδας ηθοποιού του θεάτρου και του κινηματογράφου, σύζυγος του επίσης ηθοποιού Στέφανου Ληναίου.

Έλληνες ηθοποιοί του θεάτρου. Έζησαν στην Κύπρο και εργάστηκαν στο θεατράκι του ΡΙΚ και στο ΘΟΚ.
Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου (ΘΟΚ)

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ήταν Έλληνας πολιτικός, φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και γόνος της οικογένειας Κανελλόπουλου. Ανέλαβε για δύο σύντομες θητείες την προεδρία ελληνικών κυβερνήσεων το 1945 και το 1967.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελένη Καζαντζάκη (το γένος Σαμίου) υπήρξε η δεύτερη σύζυγος του μεγάλου έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη και κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του ογκώδους έργου του.

Ο Στάθης Παναγούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, από οικογένεια που διαπνεόταν από δημοκρατικές αρχές. Το 1962 οργανώνεται στην ΟΝΕΚ και κατόπιν στην ΕΔΗΝ, όπου εκλέγεται γραμματέας της οργάνωσης στη Γλυφάδα. Για τη δράση του στην οργάνωση συνελήφθη πολλές φορές. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967 ολόκληρη η οικογένεια Παναγούλη μπαίνει στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Η ιστορία του μεγαλύτερου αδερφού του, Γεωργίου Παναγούλη, αξιωματικού των ΛΟΚ, καθώς και οι ηρωικοί αγώνες του αδερφού του Αλέξανδρου Παναγούλη είναι ιστορικά γεγονότα, γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μετά την ανατροπή της χούντας επέστρεψε στην Ιταλία, για να συνεχίσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές στις πολιτικές επιστήμες, τις οποίες είχε αναγκαστεί να διακόψει. Το 1975 παίρνει το πτυχίο του με άριστα. Το 1977 κατεβαίνει για πρώτη φορά στις εκλογές και εκλέγεται πάλι βουλευτής το 1981 και ορκίζεται υφυπουργός Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον Αύγουστο του 1982 παραιτήθηκε, διαφωνώντας με πρακτικές που επέκριναν μετά από χρόνια ηγετικά στελέχη του κινήματος. Ίδρυσε την Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας και στις εκλογές του 1985 εκλέχθηκε βουλευτής στη Β΄Περιφέρεια Αθηνών, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ.

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (1965-1969) και στο Παρίσι (1977-1979). Από το 1975 διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου από το 1989 είναι καθηγητής α’ βαθμίδας). Ασχολείται με ποικίλα θέματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας από τις αρχές (12ος αιώνας) έως σήμερα, καθώς και με ζητήματα συγκριτικής φιλολογίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη και κριτική αποτίμηση της νεότερης Κυπριακής γραμματείας και λογοτεχνίας.

O Γιάννης Kαρατζόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946.Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες, αφιερώματα, περιοδικές εκδόσεις, εφημερίδες και έχουν αναρτηθεί στο Διαδίκτυο. Έχει συστηματικά δημοσιεύσει κείμενα λογοτεχνικής, πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης και κριτικής σε λογοτεχνικά περιοδικά, επωνύμως ή με το ψευδώνυμο Γιάννης Mακεδονίτης ,και έχει δημοσιεύσει μελέτες για τη λογοτεχνία και την Iστορία της Θεσσαλονίκης. Yπήρξε συνιδρυτής και μέλος του προεδρείου της Λέσχης Γραμμάτων και Tεχνών Bορείου Eλλάδος, μετά το 1975 και είναι μέλος της Eταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Η γωριμία του με το ζεύγος έγινε στην παρουσίαση Κύπριων συγγραφέων στη Θεσσαλονίκη.

Ο Φώντας Κονδύλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Ηθοποιός, συγγραφέας και μεταφραστής, ο Φώντας Κονδύλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Ροντήρη, ενώ το 1964 δημοσίευσε το πρώτο του ποιήμα. Ασχολήθηκε εκτενώς με τη μετάφραση, έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και σενάρια για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2002.

Ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δύο μυθιστορήματα, ένα θεατρικό έργο και μελέτες. Τα έργα του συμπληρώνουν πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα. Με το ζευγάρι Παιονίδη υπήρξαν πολύ στενή φίλοι και τον φιλοξένησαν τόσο στο σπίτι τους στη Λεμεσό όσο και στο εξοχικό τους στη Βάσα.

O Νίκος Παππάς ήταν Έλληνας ποιητής και ιστορικός της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Η Ρίτα Μπούμη - Παπά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια. Ήταν σύζυγος του επίσης λογοτέχνη Νίκου Παπά. Έγραψε ποιήματα και πεζά, ενώ ασχολήθηκε και με την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Διηύθυνε και το λογοτεχνικό περιοδικό Κυκλάδες. Με το ζεύγος Παιονίδη γνωρίστηκαν στο συνέδριο συγγραφέων της Σόφιας.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Είχε προταθεί 4 φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ επίσης έλαβε άλλα πολλά βραβεία, όπως το βραβείο Ουράνη, το Πρώτο βραβείο κρατικής ποίησης κ.α