Συνθέτης, μουσικολόγος, μαέστρος, δάσκαλος, διευθυντής, ο Σόλων Μιχαηλίδης ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα με διεθνή ακτινοβολία που κυριάρχησε στη μουσική ζωή της Κύπρου και της Ελλάδας. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 12 Νοεμβρίου 1905. Η μητέρα του Ελένη, πέθανε εννιά μέρες μετά τη γέννηση του Σόλωνα από επιλόχιο πυρετό. Με τη συγκατάθεση του νεαρού πατέρα ο Σόλων μεγάλωσε στη Λευκωσία με τη γιαγιά του Δέσποινα Σολομωνίδου.
Στα δεκατρία του χρόνια απέκτησε το πρώτο του μουσικό όργανο, μια κιθάρα. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και στο Διδασκαλείο του Παγκύπριου, όπου αποφοίτησε το 1925. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως δημοδιδάσκαλος. Παράλληλα διορίστηκε ως καθηγητής της κιθάρας και των θεωρητικών στο τότε κυβερνητικό Ωδείο της Λευκωσίας, αφού στο μεταξύ, αν και αυτοδίδακτος κατόρθωσε να γίνει ένας
εξαίρετος κιθαρίστας. Σπούδασε με αλληλογραφία στο Trinity College of Music του Λονδίνου όπου το 1930 πήρε το Δίπλωμα Διδασκαλίας των Ανωτέρων Θεωρητικών.
Το 1931 ο Σόλων Μιχαηλίδης αρραβωνιάστηκε την Καλλιόπη Μορίδου, η οποία ήταν και η ίδια πιανίστρια. Με την ηθική και οικονομική στήριξη της οικογένειας Μορίδη, ο Σόλων Μιχαηλίδης μπόρεσε να μεταβεί στο Παρίσι για σπουδές. Φοίτησε στην Ecole Normale de Musique και τη Schola Cantorum όπου πήρε το δίπλωμα στη σύνθεση το 1934. Το Παρίσι άνοιξε νέους ορίζοντες στον Κύπριο μουσικό. Στο καλλιτεχνικό και πνευματικό αυτό κέντρο ο Μιχαηλίδης μελετούσε με έντονο ρυθμό, παρακολουθούσε αχόρταγα τη μουσική κίνηση κι έγραψε τα πρώτα του έργα, το συμφωννικό ποίημα "De Profundis" 1933, εμπνευσμένο από τη "Ζωή εν Τάφω" του Στρατή Μυριβήλη, το συμφωνικό σκίτσο "Στον Γάμο του χωριού" για φλάουτο και ορχήστρα εγχόρδων 1934, καθώς και άλλα έργα.

Ο Νικόλαος Ξιούτας του Ιωάννου (1901-1984) γεννήθηκε στην Κάτω Πάφο. Φιλόλογος, καθηγητής, κοινωνικός και δημοτικός παράγων, λόγιος. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού (1919) και σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα (1919-1923) όπου και αρίστευσε. Διορίστηκε καθηγητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού (1923-1936). Μετεκπαιδεύτηκε στο Exeter της Αγγλίας στην Παιδαγωγική, Ψυχολογία και Ιστορία. Επέστρεψε στην Κύπρο και συνέχισε την υπηρεσία του στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λεμεσού (1937-1940). Έγινε γυμνασιάρχης του προαναφερόμενου Γυμνασίου (1940-1943). Λόγω αναμείξεως του στην πολιτική υποβιβάστηκε στη θέση του καθηγητή και τον ίδιο χρόνο εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Λεμεσού (1943-1946). Καθηγητής και πάλι από το1943 μέχρι το 1957, οπότε έγινε γενικός υποδιευθυντής των Εκπαιδευτηρίων Νεοκλέους και γυμνασιάρχης του κλασσικού τμήματος (ιδρύσας αυτό) (1957-1962). Επιθεωρητής φιλολογικών μαθημάτων μέσης παιδείας (1962-1966). Ιδρυτής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεμεσού (1944), της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος μέχρι το 1957. Υπό την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου καθιέρωσε ως επίσημη γλώσσα του Δήμου Λεμεσού την δημοτική το 1944. Έδωσε πολλές διαλέξεις για θέματα φιλολογίας και ψυχολογίας, συνεργάστηκε με τα περιοδικά Κυπριακά Γράμματα, Πνευματική Κύπρος και διάφορες εφημερίδες, όπου δημοσίευσε άρθρα και μελέτες για κοινωνικά, ιστορικά, και εκπαιδευτικά θέματα. Έκανε μεταφράσεις από τα λατινικά, αρχαία ελληνικά και έγραψε ελεγεία και επιγράμματα στην ομηρική γλώσσα. Μετάφρασε από τα αγγλικά: Το έργο του Ernest Jones, What is psychoanalysis, Διδώ και Αινείας (όπερα), Μαγεμένο νησί. Μέλος της Επιτροπείας που διόρισε ο Δήμος Λεμεσού για την έκδοση των ποιημάτων του Βασίλη Μιχαηλίδη, έκδοση την οποία επιμελήθηκε και προλόγισε. Γνώριζε την Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική και Ρωσική γλώσσα. Ήταν συζευγμένος με την Αμαλία Γεωργίου Οικονόμου και είχαν μια κόρη, την Αγγέλα Ιορδάνου.
Έργα: Αγωγή του πολίτου, Λευκωσία 1951 και 1952, Εκπαιδευτικά ανάλεκτα, Λεμεσός 1969
Πηγή: Αριστείδη Λ. Κουδουνάρη, Βιογραφικόν Λεξικόν Κυπρίων 1800-1920.

Το Αρχείο του Νικόλαου Ξιούτα περιέχει κυρίως ομιλίες, μελέτες και την αλληλογραφία του για θέματα που αφορούσαν κυρίως την παιδεία και εκπαίδευση στην Κύπρο, καθώς και ιστορικά γεγονότα, λογοτεχνία και πολιτική.