Μαρίτσα Κωνσταντή Χριστοφίδη :sτην Λεμεσό κυκλοφορούσαν στους στενούς δρόμους τα βράδια τραγουδιστές από το 1880 περίπου διότι τον καιρό εκείνο δεν υπήρχε άλλη εκτόνωση ή μουσική κίνηση ατην πόλη. Μετά που έφυγαν οι Τούρκοι ο κόσμος ξεθάρεψε και οι καλλύφωνοι νέοι της εποχής μαζί με οργανοπαόκτες κυκλοφορούσαν τραγουδώντας .Πριν το 1900 στους δρόμους της Λεμεσού τραγουδούσαν απ’ ότι άκουσαν ο γιατρός ο Καστανός μαζί με τον ψάλτη της Αγίας Νάπας Ζήνωνα Κυπριανίδη και τον άντρα μου Παναγιώτη Χριστοφίδη, κουρέα το επάγγελμα. Μαζί τους πάντα ο ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης ο γλεντζές της πόλης. Και ορισμένοι άλλοι που δεν τους θυμάμαι, πελάτες του κουρείου. Γύρω στο 1905 με 1920 παρέες ξεκινούσαν τραγουδώντας από τις συνοικίες της Λεμεσού , Τσαμούδα, Παμπούλα, Συναχώρι από τις πολλές και διάφορες μπακαλοταβέρνες από το Ακταίο διέσχιζαν τα στενά δρομάκια των γειτονιών μας για να καταλήξουν στην πλατεία Κεσογλουθκιών το κέντρο διασκέδασης όλης της Λεμεσού. Εκεί τραγουδούσαν μέχρι το πρωί. Ορισμένες φορές διέσχιζαν τους δρόμους Ζήνωνος , Όθωνος και Αμαλίας , Αθανάσιου Διάκου και θυμάμαι τους τραγουδιστές τους αθλητές Παύλο Αγγελινίδη, Μιχάλη τον Λιβανέζο τον Τοπάκο , τους δυο αδελφούς Φασουλιώτη , τον Ζαφειρόπουλο, τον Γλαύκο εγγονό του γιατρού Καστανού τον δικηγόρο Πιτσιλλίδη, τον μικρό αλλά αρκετά καλό κιθαρίστα και μαντολινίστα Στούππο. Πολλές οι ομάδες και πολλά τα άτομα και τραγουδιστές που πάντοτε τους φιλοξενούσαμε έξω από τα σπίτια μας με ποτά και μεζέ ή καφέδες και δροσερό νερό.
Αρχηγός πάντοτε ο καλοφωνάρης ή αυτός με την καλύτερη κιθάρα. Τα τραγούδια αυτά της εποχής ελληνικά και λίγες καντάδες. Ο κόσμος τους ακολουθούσε και τους αποχαιρετούσε με το να μας ξανάρθετε.