Κυπρία καλλιτέχνις του λυρικού θεάτρου που διαπρέπει στο εξωτερικό. Η Αλεξάνδρα Παπατζιάκου, που είναι μεσόφωνoς, έκαμε τις πρώτες της μουσικές σπουδές στη γενέτειρά της με τη Μαρίκα Τσιρίκου, του παραρτήματος του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών, και τις συνέχισε στο Ωδείο του Παρισιού, με την lρέν Ζοακίμ, τον Ζ. Ζασέν, τον Ζ.Κ. Μπενουά και την Ελέν Μπουβιέ. Παράλληλα, μελέτησε πιάνο με την Υβόν Λεφεμπύρ.

Κύπριος Ζωγράφος και γραφίστας. Πολυδιάστατος καλλιτέχνης, από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 παρουσιάζει το ζωγραφικό του έργο σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. εταξύ άλλων, ο Ιωαννίδης υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου και της Φωτογραφικής Εταιρείας Κύπρου. Έχει φιλοτεχνήσει βιβλία, περιοδικά, αφίσες, κέρματα, μετάλλια, γραμματόσημα. Επίσης, εργάστηκε στους τομείς της σκηνογραφίας, του κινηματογράφου, του κινούμενου σχεδίου, της φωτογραφίας, της τοιχογραφίας, της τυπογραφίας και της χαρακτικής. Δίδαξε τέχνη στην Κύπρο και στο εξωτερικό, έγραψε και δημοσίευσε κείμενα και έδωσε διαλέξεις.Φιλοτέχνησε επίσης το έμβλημα του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου.'Εχει φτιάξει το ποτρέτο του Πανίκου Παιονίδη.

Η Αθηνά Χαραλαμπίδου γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου. Εργάστηκε ως εκφωνήτρια ραδιοφώνου και τηλεόρασης. Είναι ερμηνεύτρια έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Πήρε μέρος σε πολλές συναυλίες στην Κύπρο και το εξωτερικό. Το 1967 μαζί με τον σύζυγό της ζωγράφο Ανδρέα Χαραλαμπίδη, μετέτρεψαν μια παλιά αποθήκη στο λιμανάκι της Κάτω Πάφου, σε όαση πολιτισμού και φυτώριο για τους νέους καλλιτέχνες, η γνωστή Παγκύπρια (και όχι μόνο) «ΜΠΟΥΑΤ 67». Μια τολμηρή Ιδέα για την εποχή εκείνη στο μικρό ψαροχώρι, που έμελλε να αλλάξει την πολιτιστική κατεύθυνση της Πάφου κι έγινε χώρος συγκέντρωσης για όλο τον πνευματικό κόσμο της Κύπρου!
Διετέλεσε πρόεδρος του Πολιτιστικού Σωματείου «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ» και είναι ιδρυτικό μέλος του. Υπήρξε γραμματέας της «ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΠΑΦΟΥ» από το1996-2008.

Η κόρη του ζεύγους Παιονίδη, Μελίνα Παιονίδου είναι καθηγήτρια μουσικής διδασκαλίας στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα.

Κύπριος ζωγράφος και χαράκτης. Αποφοίτησε από το Διδασκαλικό Κολλέγιο της Μόρφου το 1945 (όπου είχε δάσκαλό του στην τέχνη τον ζωγράφο Αδαμάντιο Διαμαντή). Παρακολούθησε μαθήματα τέχνης και παιδαγωγικών στο King Alfred's College στο Γουίντσεστερ της Αγγλίας (1956-57) καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1971-72). Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δάσκαλος και διευθυντής σε δημοτικά σχολεία, καθώς και ως καθηγητής της τέχνης στην Αγγλική Σχολή της Λευκωσίας κατά το 1952-53. Από το 1970 μέχρι και την αφυπηρέτησή του το 1985, ήταν επιθεωρητής τέχνης των σχολείων δημοτικής εκπαίδευσης

Η Κύπρια Mary Plant είναι μια καταξιωμένη και διεθνώς γνωστή καλλιτέχνις. Έχει εικονογραφήσει τοεξώφυλλο τυ βιβλίου του Πανίκου Παιονίδη "Κόκκινο τρένο".

Ο Κωνσταντίνος Γιαννικούρης είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους Κύπριους καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Έχει σπουδάσει ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (Ecole des Beux–Arts) στο Παρίσι. Εκτός από τη ζωγραφική, ο Γιαννικούρης ασχολείται επίσης με το ταπισερί, το ψηφιδωτό και το φρέσκο. Ο καλλιτέχνης ζει και εργάζεται στη Γαλλία.
Η ζωγραφική του Γιαννικούρη είναι ζωηρή και λυρική. Τα χρώματα είναι λαμπρά και διαφανή, ακόμη κι ένα σημάδι πινέλου μπορεί να δηλώνει μια μορφή, ένα όριο προς τη μορφή, μια υποβολή πολλών πραγμάτων. Οι χρωματικές κηλίδες και οι δουλεμένες επιφάνειες επιπλέουν του κανναβάτσου, σαν να περικυκλώνουν τις εικόνες μέσα στο ίδιο τους το μυστήριο, όπου μια λεπτή, ευαίσθητη, γραμμή έχει ένα πρόσωπο γυρισμένο προς την αρχαιότητα.

Η Άννα Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Σπούδασε στη Ρώμη, ζωγραφική και χαρακτική στην Accademia di Belle Arti στη Ρώμη (1965-1968). Στη Ρώμη έζησε και εργάστηκε μέχρι το 1977 και την επόμενη χρονιά εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Εδιμβούργο, όπου ζει μέχρι σήμερα.
Κυρίαρχες μορφές στο έργο της είναι ο κύκλος και το τετράγωνο, τα οποία τοποθετούνται σε διαφορετικούς συνδυασμούς στις επίπεδες επιφάνειες άλλοτε του καμβά, άλλοτε του χαρτιού και άλλοτε απευθείας στους τοίχους και μαζί με το χρώμα χρησιμοποιούνται αναλυτικά στο πλαίσιο της διερεύνησης της ζωγραφικής γλώσσας καθαυτής. Χρησιμοποιεί το λευκό, το μαύρο, το άσπρο και το κόκκινο, τα οποία εφαρμόζει για να δημιουργήσουν μια εικαστική επιπεδότητα, ενώ όταν χρειάζεται να δημιουργήσει μια επιφάνεια με «υφή», χτίζεται με υλικό, συνήθως με γάζα και όχι με χρώμα.